Το Σημείωμα του Σκηνοθέτη

Στο διήγημα αυτό, γραμμένο το 1873 και μάλλον άγνωστο στο ευρύ κοινό, κυριαρχεί μια διάθεση ανάλαφρη και μια ματιά σκωπτική, που συναντά κανείς σπάνια στα γραπτά του συγγραφέα. Ο Ντοστογιέφσκι πλάθει με μαεστρία ήρωες που βασανίζονται από εσωτερικές αντιθέσεις και αντιφάσεις, ενοχές και ιδεοληψίες, ήρωες που ταλαντεύονται στα όρια ανομολόγητων ενστίκτων, του πάθους ή και της τρέλας ακόμα, ακροβατώντας ανύποπτοι συνήθως, ανάμεσα σε μια επικείμενη συντριβή και μια ενδεχόμενη σωτηρία. Η -πάντα λοιπόν παρούσα- ντοστογιεφσκική τάση για φιλοσοφικό στοχασμό και ορθοτόμηση της ανθρώπινης ψυχής, αυτή την φορά, στον «Μπόμποκ» ντύνεται πέπλο κωμικό και φόρμα σατιρική.

Η διασκευή υπηρέτησε πρωτίστως την θεατρικότητα ενώ η σκηνοθετική γραμμή τόνισε ιδιαίτερα τα γκροτέσκο σημεία του έργου, προς χάριν φυσικά του κωμικού στοιχείου και φρόντισε να προβληθεί το κείμενο και κυρίως ο «κόσμος» που ελλοχεύει πίσω απ' αυτό (το ΥΠΟ-ΚΕΙΜΕΝΟ κατά Στανισλάβσκι) κι ακόμα, να φανεί εναργώς η φιλοσοφική πρόθεση του συγγραφέα.

Θέλω να ευχαριστήσω θερμά τους συνεργάτες μου συντελεστές αυτής της παράστασης και κυρίως βέβαια, τους φανερούς εκφραστές της, τους ηθοποιούς, των οποίων η επίμοχθη εργασία και το πλούσιο ταλέντο τους, έφεραν το αποτέλεσμα που θα δείτε.

Επίσης, νιώθω την ανάγκη να ευχαριστήσω κι εσάς, που σε δύσκολους καιρούς μας τιμάτε και μας στηρίζετε με την ευγενή παρουσία σας.

Τάσος Προύσαλης