Κυνηγώντας το Μικροαστικό Όνειρο: Οι Πολυμήχανοι Ήρωες της Ελληνικής Θεατρικής Φαρσοκωμωδίας

Ελληνικός Κινηματογράφος: Στέφανος Ληναίος, Έλλη Φωτίου Ανδρέας Μπάρκουλης Μιας Πεντάρας Νιάτα, 1967 Παραγ.: Κλέαρχος Κονιτσιώτης

Οι ίδιοι συγγραφείς δίνουν, ένα χρόνο αργότερα, το 1965, μια από τις αρτιότερες κωμωδίες τους, το Μιας πεντάρας νιάτα. [?13] Εδώ, η κωμική απόγνωση του – επίσης παντρεμένου - ζευγαριού, του Γιώργου και της Ειρήνης, προκαλείται από την επείγουσα ανάγκη τους να πληρώσουν τη δόση του εργολάβου, προκειμένου να μετακομίσουν στο καινούριο τους σπίτι. Στο συγκεκριμένο έργο, η απάτη των προηγούμενων κωμωδιών μετατρέπεται σε εξαπάτηση: η ηρωίδα της κωμωδίας, η Ειρήνη, αποφασίζει να εργαστεί, κρυφά από το σύζυγό της που δεν της το επιτρέπει, και ένας κυκεώνας παρεξηγήσεων ξεκινά όταν προσλαμβάνεται ως δακτυλογράφος – και ανύπαντρη! - στην ίδια εταιρεία που δουλεύει και ο σύζυγός της. Το νιόπαντρο ζευγάρι προσπαθεί να κρατήσει το γάμο του κρυφό ώστε να κατορθώσει να πληρώσει όσο το δυνατόν περισσότερες δόσεις για την καινούρια του κατοικία.

Ο κατάλογος των κωμικών έργων που εστιάζουν σε αυτές ακριβώς τις απεγνωσμένες προσπάθειες των ηρώων τους να δουλέψουν, να παντρευτούν, να εξασφαλίσουν ένα δικό τους σπίτι και γενικά να ανυψώσουν το βιοτικό τους επίπεδο είναι ατελείωτος. Στους Γαμπρούς της Ευτυχίας [?14] των Νίκου Τσιφόρου – Πολύβιου Βασιλειάδη, δυο απένταροι φουκαράδες βάζουν στο μάτι την προίκα μιας άσχημης γεροντοκόρης, στο Αχ, αυτή η γυναίκα μου [?15] των ίδιων συγγραφέων, ένα νιόπαντρο ζευγάρι μπλέκεται όλο και περισσότερο σε μια τραγελαφική ιστορία πλαστοπροσωπίας για χάρη μιας ανώτερης επαγγελματικής θέσης, στο Ένας ιππότης για τη Βασούλα [?16] των Γιαλαμά – Πρετεντέρη, οι ήρωες παντρεύονται, χωρίζουν και ξαναπαντρεύονται κατά τις προσταγές μιας κληρονομιάς, στο Ξύπνα Βασίλη [?17] του Δημήτρη Ψαθά, ο ομώνυμος ήρωας προσπαθεί απεγνωσμένα να βρει την τύχη του στο … πρακτορείο λαχείων της γειτονιάς του. Εκτός από τη βασική επιδίωξη των χρημάτων και ό,τι αυτά συνεπάγονται, πολλοί κωμικοί ήρωες προσπαθούν να κατακτήσουν μια θέση στο μικροαστικό τους όνειρο μέσω του γάμου. Ο γάμος, βέβαια, είναι άμεσα συνδεδεμένος με την ύπαρξη χρημάτων τόσο για τους άντρες ήρωες (αγορά σπιτιού – οικογενειακές υποχρεώσεις) όσο και για τις γυναίκες (προίκα). Στην πρώτη τουλάχιστον δεκαπενταετία εμφάνισης των φαρσοκωμωδιών (1940 – 1955), η απόφαση ενός γάμου συναντά και άλλου είδους εμπόδια (ανύπαντρη αδελφή που πρέπει να αποκατασταθεί πριν το γάμο του αδελφού της). Στην κατηγορία των έργων που επικεντρώνονται στην επιθυμία ενός τουλάχιστον ήρωα να παντρευτεί ανήκουν κωμωδίες όπως η γλυκόπικρη Δεσποινίς ετών 39 [?18] των Σακελλάριου – Γιαννακόπουλου, ο Φανούρης και το σόι του [?19] των ίδιων συγγραφέων, Η γυνή να φοβήται τον άνδρα [?20] του Γιώργου Τζαβέλλα, το Εξοχικόν κέντρον ο  έρως [?21] του Δημήτρη Ψαθά (αν και τα πρόσωπα του συγκεκριμένου έργου ανήκουν στη μεσαία αστική τάξη) και πολλά άλλα, των οποίων η απαρίθμηση σταματά εδώ.